Sophie leunde lui achterover in de comfortabele stoel op het terras van de gîte. Ze had ‘s ochtends een uur lang baantjes getrokken in het zwembad en was fier op zichzelf. Toch merkte ze dat haar gedachten bleven malen en dat ze rusteloos met haar voet op het houten dek tikte. Ze wilde haar zinnen verzetten en een boek lezen, maar tot haar grote frustratie was ze vergeten een aantal boeken van thuis mee te nemen. Sophie las niet graag digitaal en had geen zin om geld uit te geven aan nieuw materiaal. Misschien had Madame Laurent wel wat te lezen?
“Ach lieverd”, zuchtte haar verhuurster. “Ik vrees dat ik enkel romannetjes van bedenkelijke kwaliteit in huis heb, die door andere gasten zijn achtergelaten. Mijn privébibliotheek had vorige winter te lijden onder een lek in het dak en ik heb al mijn boeken weg moeten doen. Maar weet je wat? Je kunt mijn kaart van de bibliotheek lenen. Daar hebben ze een uitstekende collectie. Je vindt er zeker iets interessants.”
Sophie aarzelde geen seconde en ging gretig in op het aanbod. Ze leende ook Madame Laurents fiets, zodat ze zich sneller kon verplaatsen.
De bibliotheek was een charmant gebouw met hoge plafonds en houten boekenplanken die reikten tot aan het plafond. Madame Laurent had niet gelogen; de collectie was uitgebreid en bevatte heel wat recente boeken. Sophie dwaalde door de rijen, op zoek naar iets wat haar kon boeien. Plots viel haar oog op een boek met de intrigerende titel: ‘De Geheimen en Raadsels van Saint-Émilion’. Ze haalde het boek uit het rek, doorbladerde het snel en nam het daarna mee naar een rustige leeshoek. Al snel ging Sophie volledig op in een hoofdstuk over markiezin Isabelle de Montblanc.
Isabelle was een geliefde en welvarende adellijke vrouw geweest, die in het begin van de achttiende eeuw Saint-Émilion als thuisbasis had. De markiezin was beroemd omwille van haar filantropie en haar schitterende collectie sieraden. Die bestond uit zeldzame edelstenen en unieke gouden erfstukken die generaties lang in de familie waren doorgegeven. De legende vertelde dat Isabelle de Montblanc tijdens een periode van politieke onrust en plunderingen werd gewaarschuwd dat haar kasteel zou worden aangevallen. Om haar kostbare juwelen te beschermen verstopte ze deze op een geheime locatie. Kort daarna werd het kasteel inderdaad aangevallen en verdween Isabelle spoorloos. Vermoedelijk werd ze ontvoerd en gedood door de indringers. Het hoofdstuk werd afgesloten met de vermelding dat de juwelen tot op heden vermist bleven.
Sophie klapte het boek dicht en maakte op haar smartphone een lijstje met zaken die ze verder wilde onderzoeken. Dit verhaal raakte een gevoelige snaar. Haar passie voor geschiedenis en haar aangeboren nieuwsgierigheid waren geprikkeld. Het boek gaf geen concrete aanwijzingen, maar misschien zou ze online oude kaarten en documenten kunnen vinden die haar verder op weg hielpen.
Na een snelle rit terug naar de gîte klopte ze aan bij Madame Laurent.
“Heb je iets naar je gading gevonden?”, informeerde deze.
“Ik heb eigenlijk maar één boek ontleend”, antwoordde Sophie, die zich nu pas realiseerde hoe gefocust ze was op het ontrafelen van het mysterie. “Dit hier.” Ze haalde ‘De Geheimen en Raadsels van Saint-Émilion’ uit haar tas en toonde het boek aan Madame Laurent. “Weet u misschien meer over de juwelen van Isabelle de Montblanc?”
Een schaterlach ontsnapte Madame Laurent. “Zo oud ben ik nu ook weer niet. Maar het is inderdaad één van de bekendste verhalen hier. Veel avonturiers hebben geprobeerd de juwelen te vinden, helaas zonder in hun opzet te slagen. Wie weet heb jij meer geluk?” Ze knikte Sophie bemoedigend toe.
Ja, want ik ben écht geboren voor het geluk, bedacht Sophie sarcastisch. Maar ze forceerde een glimlach en bedankte Madame Laurent nogmaals voor haar hulp.
“Ik ga me in elk geval verder in het raadsel verdiepen”, zei ze vastbesloten.